Kody dwuwymiarowe składają się najczęściej z kwadratowych grup komórek danych (matryca) z typowym symbolem orientacyjnym, z którego można rozpoznać typ kodu. Dzięki temu identyfikacja 2D idealnie nadaje się do dodatkowych zastosowań, takich jak śledzenie części, w których kody są bezpośrednio przymocowane do obrabianego elementu.